Nuray Bahçekapılı yazısı: Canım Annem!

Nuray Bahçekapılı yazısı: CANIM ANNEM

İlk uğurlayanım benim... Beni ötelerden bu dünyaya taşıyanım. Ardımda emeklerini en çok hissettiğim..

Aydınlık yüzünde hayatı okuduğum, duasında huzur, bakışında şefkat bulduğum... Hep sen uğurladın beni. Bugüne tek hep sen yolculuğa çıkardın. Daima ardımdaydın. Usanmadan, erinmeden, yardımlarını esirgemeden...

    Ey benim sevgili parçam ve parçası olduğum Annem...

Önce hayata bıraktın beni usulca. Senin ellerinden tutunarak yürüdüm hayata. Ben senin o şefkatli ve o nahif  kollarında tattım ''insan'' olmanın ilk hislerini. Dağların bile almaktan korktuğu bir emaneti bırakmıştın omuzlarıma... Sonra Nuray olsun ismiyle anlamı güzel manası derin bir isim verdiniz bana. Kulağıma fısıldadığınız kelimeyle tanıdı beni sevdiklerim...

   İlk uğurlayanımdın sen benim. Dualarını ardımdan cömertçe  ve merhametle uçuveren ilk uğurlayanım. Ayağım takılsa bu  yolculukta düşecek olsam,  sen hep ardımdaydın... Huzur dolu bakışların, o şefkatli ellerin ansızın gelip yetişirdi acılarıma... Belki bu yüzden düşmek dahi korkutmuyordu beni. Düştüğüm yerden tutup  kaldıracak bir annem vardı benim. Ezeli ve ebedi bir bağı vardı sevgimizin...

   Sevgili uğurlayanım. Ardımda bir dağ gibi dimdik duranım... Benim asıl uğurum sensin. Dokunduğun her şey değişiyordu sanki. Sarı, yeşile, siyah, beyaza, mor, pembeye dönüşüyordu...Odalar, evler, üzerine basılan halılar dahi seninle mana kazanıyor.

   Senin soluğun soluk katıyordu hayatlarımıza. Hepimiz kendi başımıza bir şeyler başardığımızı zannetsek de her işimizde senin elin, senin duan ve senin uğurun vardı. Ama sen hep arka saflardaydın. Bizi  hayattaki rollerimize bir bir uğurlarken, sen hep geride kalıyordun. En büyük rolü üslenerek...

   Ana yolu ve yolculuğu öğretenim... Beni sınırsızca sevenim... Doğuma, ölüme ve hayata dair sorularıma bıkmadan cevap veren rehberim... Ciddi, sessiz, müşfik, vakur, büyük , sevgi dolu, fedakar, şefkat yüklü, melek yüzlüm... Gülüşümde neşem, ağlayışımda sabrım, hüznümde ortağım. Okyanustaki buz dağı misali, görünmeyen yanı görünenden derin, neşesi hüznünde mahfuz ANNEMMM...

    'Cennet anaların ayakları altındadır' müjdesini bilirim de, yine seni cennete cenneti de sana yazsın diye duadan hiç vazgeçmem ANNEMM... Bütün annelerin kutsal ve bütün annelerin 'biricik'' olduğu bu dünyada senden başka bir anneyle asla düşünemem...

     Okuduğum kitaptan bir kaç satır dilime düşüyor. O en merhametli zat... 'Biz insana anne babasına iyiliği tavsiye ettik' buyuruyor. Ve bütün hakların üzerinde senin hakkın duruyor,. Anneciğim, kalbine dokunan acılar kalbime değdi. Seni anlamasam da, derdin derdim oluyor.

    Seni anlamaya koca bir yürek ister. Öyle bir kelime olsun ki, seni anlatsın bana. Sen tamamlayıcı. Sen esirgeyen. Sen karşılıksız seven. 'Şefkat aşktan büyüktür'. diyorlar anne. Sen aşktan da gerçeksin. Anne adını düşündükçe hayranlığım artıyor. Sendeki rahmet gerçek merhamet sahibini anlatıyor. Sana  şefkati veren beni de koruyor.

    Biliyorsun ANNEM, ilk uğurlayanımsın benim...

    Beni yürüdüğüm yollara gönderenim... Gönlünün Dicle'sine ruhumu dayadığım... Ve adını sır gibi adımda sakladığım...ANNEM...