Bugün 29 Temmuz. Demirtaş Ceyhun, İsmet Kemal Karadayı, Halit Çapın, Ali Sami Yen, Hasan Saka, Şevki Vanlı , Kemal Kayacan ve Ferruh Bozbeyli'nin ölüm yıldönümleri.
BRT Yayın Grubu olarak bu değerlerimizi saygıyla, sevgiyle anıyoruz.
Demirtaş Ceyhun kimdir?
Demirtaş Ceyhun. Türk öykü ve roman yazarı, mimar. (1934’te Adana’da doğdu, 29 Temmuz 2009’da İstanbul’da öldü).
İlk ve ortaöğrenimini Adana’da tamamladı. 1959’da İstanbul Devlet Güzel Sanatlar Akademisi Mimarlık Bölümü’nü bitirdi. Adana Belediyesi Fen işleri Müdürlüğü’nde, İstanbul Mimarlar Odası genel sekreterliğinde çalıştı, 1972’de, bir süre, Harbiye’de açtığı kitabevini yönetti. Ankara ve İzmit belediyelerinde danışmanlık yaptı. 1977’de Politika gazetesi genel yayın müdürlüğünde bulundu. 1 Mart 1979’dan, 1 Eylül 1980’e kadar on beş günde bir yayımlanan Edebiyat Cephesi gazetesini çıkardı. 1977-1979 arasında Türkiye Yazarlar Sendikası yönetim kurulunda görev aldı.
İlk öyküsü “Etie”yi, 1955’te Yeni Ufuklar dergisinde yayımladı. Daha sonra, yazı ve öyküleri Mavi, Pazar Postası, Yelken, Yücel, Seçilmiş Hikâyeler, Salkım, Dost dergilerinde basıldı. Yazın yaşamına girişinin bu ilk örneklerinde Mavi Hareketi’nin etkileri görülür. Bu öykülerinde toplumsal sorunlara yaklaşımındaki tavrı, geleneksel anlatı öğelerine bağlı kalmayan yöntemi, onu, gerçeküstücü bir anlayışa yakınlaştırdı. Varoluşçu temaların ağır bastığı, bireyin toplum içindeki bunalımını, kaçış ve umutsuzluk içindeki yazgısını, cinsel sorunları çerçevesinde irdeleyen öykülerinin bir kısmı ilk kitabı Tanrıgillerden Biri’ni oluşturdu.
Ayrıntıya yönelişi, bireyin ruhsal yapısını çözümlemedeki yetkinliği, çağdaş Türk öyküsünde özgün bir çizgi olarak belirdi. Özgünlük arayışından toplumsal gerçekliğe geçişinin ürünlerini vermeye başlaması, 1960 sonrasına rastladı. 1972 Sait Faik Hikâye Armağanı’nı kazanan Çamasan, bu çizgisinin başarılı örneği olarak belirdi. Romanlarını da bu bakış açısı üzerine kurmaya çalıştı. Doğu Anadolu insanının yazgısına yönelik ilk romanı Asya ile 1970 TRT Başarı Ödülü’nü, Apartman kitabıyla da 1974 Türk Dil Kurumu Öykü Ödülü’nü kazandı. Bu dönemde Ataç, Yeditepe, Yeni Ufuklar, Ant, Yön, Türk Dili, Yansıma dergileriyle, Milliyet ve Cumhuriyet gazetelerinde yazdı. Edebiyatın güncel ve kuramsal sorunlarını içeren yazıları, Türk toplum yapısı üzerine inceleme ve araştırmalarıyla dikkati çekti. Çocuklara yönelik öykü masallar da yazmış olan Ceyhun’un gezi, Deneme, inceleme, türünde eserleride vardır.
1984’te Aziz Nesin ve Yalçın Küçük’ün de aralarında bulunduğu bir çok aydınla birlikte Aydınlar Dilekçesi’ni hazırlayanlar arasında yer aldı. Demirtaş Ceyhun haftalık Aydınlık’ta köşe yazıları yazmaktaydı. İşçi Partisi üyesi ve partinin 2007 yılında ilan edilen Milli Hükümeti’nin Kültür Bakanı’ydı. Zatürre tedavisi görmekte olduğu İstanbul’da Alman hastanesinde 29 Temmuz 2009’da vefat eden Ceyhun’un cenazesi Aşiyan Mezarlığı’nda toprağa verildi.
Eserleri (başlıca)
Hikaye
Tanrıgillerden Biri (1961)
Sansaryan Hanı (1967)
Çamasan (1972)
Apartman (1974) 1974 Türk Dil Kurumu Öykü Ödülü
Ayı İzi: Eylül Öyküleri (1997)
Roman
Asya (1970) 1970 TRT Başarı Ödülü
Yağmur Sıcağı (1976)
Cadı Fırtınası (1982)
İnceleme Araştırma
Haçlı Emperyalizmi (1967)
Yağma Edilen Türkiye (1968)
Yeni Bir Dev (1977)
Türk Edebiyatındaki Anadolu (1996)
Gezi
Yüz Yaşındaki Delikanlı: Bulgaristan (1978)
Deneme
Yirminci Yüzyıl ve Edebiyat(1979)
Ah Şu Biz Göçebeler (1994)
Ah Şu Biz Karabıyıklı Türkler (1996)
Edebiyatımı Geri İstiyorum
Çocuk Kitapları
Avşalı Çocuk (1979)
Savaş ve Küçük Barış (1979)
Ada’nın Kuşu (1979)
Anı
Yaşasın Aziz Nesin (1995)
Yakılacak Adam Aziz Nesin (2006)
Ferruh Bozbeyli kimdir?
Kahramanmaraş’ın Pazarcık ilçesinde 1927’de doğan Bozbeyli, babasının memuriyeti dolayısıyla ilk, orta ve lise öğrenimini çeşitli il ve ilçelerde tamamladı. 1957’de İstanbul Üniversitesi Hukuk Fakültesini bitiren ve bu kentten 1961’de milletvekili seçilen Bozbeyli, 1961-1962’de Adalet Partisi Meclis Grubu Başkan Vekili, 1962-1965’te TBMM Başkan Vekili, 1965-1970 yıllarında ise TBMM Başkanı olarak görev aldı.
Adalet Partisi’nde Genel Başkan Süleyman Demirel’e muhalif olan Bozbeyli, 1970’te partisinden ve Meclis Başkanlığından ayrıldı. Kendi kurduğu Demokratik Parti’nin (DP) genel başkanı olan Bozbeyli, 8 yıllık görevin ardından 1978’de istifa etti ve siyaseti bıraktı. 28 Temmuz 2019'da 92 yaşındayken vefat etti.
İsmet Kemal Karadayı kimdir?
5 Haziran 1927’de Tunceli’nin Pülümür ilçesinde dünyaya geldi. 29 Temmuz 2006 günü İstanbul’da yaşamını yitirdi. Asıl adı İsmet Karadayı olan yazar bazı eserlerinde İsmet Kemal ve Hatice Cemal imzalarını kullandı. Rahime Hanım ile memur S. Sabri Karadayı’nın oğludur. 1947’de Erzurum Lisesi’ni bitirdikten sonra 1951’de Ankara Üniversitesi Hukuk Fakültesi’nden mezun oldu. Daha sonra Anadolu’nun farklı şehirlerinde ve İstanbul’da cumhuriyet savcısı olarak uzun yıllar çalıştı. 1981 yılında kendi isteği ile emekliye ayrıldı ve 1981’de başlayarak 1994’e kadar İstanbul’da serbest avukatlık yaptı. Mübeccel İzmirli ile birlikte, 1963-1964 yılları arasında toplam on beş sayı yayımlanacak olan Otağ dergisini çıkardı.
İsmet Kemal Karadayı’nın ilk eseri “Faydalı İnsan” 1947’de Yeni İnsan gazetesinde çıktı. Daha sonra yazarın düzyazı ve şiirleri Varlık, Yeni Ufuklar, Forum, Yansıma, Yazko Edebiyat, Türk Dili, May, Oluşum, Somut ve Gösteri dergileri ile Akşam, Yeni Tanin, Yeni Ortam, Politika ve Cumhuriyet gazetelerinde yer buldu. Kaleme aldığı eserlerini toplumcu gerçekçi anlayışla yazdı. Şiirlerinde yaşadığı çağı, yaşadığın çağın umutlarını, korkularını, sorunları yalın bir dil ile anlattı.
Türkiye Yazarlar Sendikası, PEN Yazarlar Derneği, Edebiyatçılar Derneği, Dil Derneği, İnsan Hakları Derneği, Çağdaş Hukukçular Derneği, Cemal Süreya Kültür Derneği, İşçi Partisi, Türk Hukuku Derneği ve Cumhuriyet Kitap Kulübü üyesi olan İsmet Kemal Karadayı, İzmir Belediyesi Kadın Şiileri Yarışması Ödülü, 1999’da Edebiyatçılar Derneği Onur Ödülü ve Altın Madalyası’nın sahibi oldu. 1969 yılında ise Türk Hukuku Derneği tarafından Yılın Hukukçusu seçildi.
İsmet Kemal Karadayı, “Unutmak Atları’nda (1972), İkinci Yeni şiir anlayışını benimsedi. Dizede nasıl bir sözcük uyumuna ya da nasıl bir tartıma yol açacağını düşünmeden, kimi zaman, nesne ile yüklem arasındaki doğru ilişkiyi bozdu. (…) Son şiirlerinde, atasözlerinden, halk deyimlerinden yararlanıyor. Bunlarla ördüğü şiirlerinde, toplumsal eleştirilere girişiyor. Denebilir ki, yeni bir taşlama türü yaratıyor.” (Vecihi Timuroğlu)
ESERLERİ
ŞİİR: Bahar Deniz ve Kadın (1959), Can Parçası (1961), Unutmak Atları (1972), Dipnotlu Şiirler (taşlama, 1990), Kadın Özgürlük Çağ ve Ölüm Üzerine Şiirler (1994), Taşı Gediğine (1998), Kurtkapanı Şiirleri – Mağma (1999), Us-Su (2002), Biraz İstanbul musun? (2005).
DENEME-İNCELEME- DERLEME- ANI: Gezi ve Dostluk Üzerine Düşünceler (1960), Arınmalar 1 (1985), Çağımız ve Özgürlüklerimiz (1988), Patlıcan Fidelerine Muska (1992), Adalet Diye Diye (1993), Söz Gümüşse (aforizmalar, 1994), Sosyalizm Aşk ve Hukuk (1995), Düşün Sanat Dostlarım (1997), Benim Bilgeliklerim (2000), Hukuksuz Yönetimler – Suskun İnsanlar (2000), Düşün Sanat Dostlarım / Anı Portreler II (2001), Daldan Dala Felsefe (2002), Politika ve Edebiyatımızda Aykırı Tipler (2003), Günden Güne (2005), Düşünce Özgürlüğü-Düşünce Suçları (açıkoturum, 1969), Denemeler Seçkisi (1971), Denemeler Denemeciler Antolojisi (1987).
ÖYKÜ: Ve İyi Günler Hepinize (ilk öyküleri, 1990), Ortaköy’de Zaman (2000).
Halit Çapın kimdir?
16 Ocak 1936’da Çanakkale’de doğdu. Çapın, gazeteciliğe öğrenimi sırasında, 1955 yılında Tercüman Gazetesi’nde başladı. Milliyet, Yeni Ortam, Dünya, Güneş, Hürriyet, Gün, Takvim gazetelerinde muhabirlik ve yazarlık yaptı. Çapın, Türkiye Gazeteciler Cemiyeti ile Türkiye Gazeteciler Sendikası’nın düzenlediği yarışmalarda çok kez yılın başarılı gazetecisi oldu ve altın kalem ödülleri aldı.
Eski Türkiye güzeli İnci Asena ile yaptığı evlilikten bir kızı vardır. Bay Alkolü Takdimimdir, Bay Alkolsüz Zamanlar, Mahpus, Benim Akşam Sefalarım, Ben Sana Küskünüm kitaplarının yazarıdır.
Karaciğerindeki rahatsızlık nedeniyle, 21 Temmuz’da Vehbi Koç Vakfı Amerikan Hastanesi’ne kaldırılan usta gazeteci Halit Çapın, 28 Temmuz 2006 yılında “Akciğerinde su toplanması ve solunum yetersizliği” nedeniyle yaşamını yitirdi.
Ali Sami Yen kimdir?
Sonradan Yen soyadını alan Ali Sami bey, 20 Mayıs 1886'da İstanbulun Kandilli semtinde doğdu. Babası, ünlü edebiyatçılarımızdan Şemsettin Sami'ydi. Galatasaray Lisesi'nde okudu ve futbol oynadı. Ali Sami Yen, sadece Galatasaray Kulübünün kurucusu olarak kalmadı aynı zamanda Türk futbolunun önde gelen örgütleyicilerinden biri oldu. Yen, 1923 yılında kurulan Türkiye idman cemiyetleri İttifakı'nın kurucuları arasında yer aldı ve başkanlığını yaptı. 1924 Paris olimpiyatlarına katılan Türk kafilesinin başkanlığını yaptı. 1926-1931 yılları arasında Türkiye Millî Olimpiyat Komitesi'nin başkanlığı görevini yürüttü. Galatasaray'da 1905-1918 arasında 13 yıl, 1925'te 1 yıl olmak üzere iki dönemde 14 yıl başkan olarak hizmet verdi. Millî Takımın Romanya ile yaptığı ilk maçta, ilk teknik adam olarak takımın başında o vardı. Ali Sami Yen memuriyet hayatını bitirdikten sonra komisyonculuğa başlamıştır. Galatasaray Spor Kulübü'nün kurucusu Ali Sami Yen'in adı, takımın maçlarını oynadığı stada verilmiştir. Ayrıca 2007 Aralık ayında inşasına başlanan ve içinde stad, spor salonu ve AVM olan komplekse de Ali Sami Yen Spor Kompleksi ismi verilmiştir. Ali Sami Yen 1951 yılında vefat etti. Galatasaray Beyoğlu Hasnun Galip Kulüp Merkezi'nden çıkan kortej, çelenkler eşliğinde taraftarlar ve ailesi ile birlikte Feriköy'e yürüdü ve Feriköy Mezarlığında toprağa verildi.
Hasan Saka kimdir?
1885’te Trabzon‘da doğdu. İlk ve orta öğrenimini Trabzon İbtidai Mektebi ve Rüştiyesinde tamamladıktan sonra İstanbul-Mercan İdadisinden mezun oldu. Mülkiye Mektebini 1908’de bitirdi. Divan-ı Muhasebatta (Sayıştay) devlet hizmetine girdi. 1909’da öğrenim için Fransa’ya gönderildi. Kasım 1912’de Paris Siyasal Bilgiler Okulu Diplomasî Şubesinden mezun olarak yurda döndü, eski görevinde çalışmaya başladı. Nisan 1915’te Maliye Nezareti Varidat Umum Müdürlüğü Temettü Vergisi Temyiz Komisyonu 1’inci Mümeyyizliğine atandı. Ekim 1916’da Eskişehir Bölge İktisat Müdürü oldu. 4 Eylül 1918’de Mülkiye Mektebi İktisat Öğretmenliğini üstlendi. İstanbul Mebusan Meclisinin son döneminde Milletvekili seçilerek dağılmasına kadar görev yaptı.
28 Ocak 1921’de TBMM’nin I. Döneminde Trabzon Milletvekili seçilerek Meclise girdi. 19 Mayıs 1921’de Maliye Vekili oldu, 22 Nisan 1922’de istifa suretiyle görevden ayrıldı. 11 Mayıs 1922’de İktisat Vekilliğine seçildi.
Lozan heyetinde İsmet İnönü, Rıza Nur ile birlikte görev aldı.
II. Dönem seçimlerinde tekrar Trabzon‘dan Milletvekili seçildi. 24 Eylül’de İktisat Vekilliğine atandı. 30 Ekim 1923’te kurulan ilk Cumhuriyet Kabinesinde İktisat Vekilliğini korudu. 6 Mart 1924’te II. İsmet Paşa Kabinesinde Ticaret Vekilliğine getirildi. 3 mart 1925’te III. İsmet Paşa kabinesinde Maliye Vekilliğine atandı. 13 Temmuz 1926’da görevinden istifa suretiyle çekildi. 1 Kasım 1926’da TBMM Başkan Vekilliğine seçildi. Bu görevini III. ve IV. Dönemlerde de korudu.
V. Dönemde yeniden Trabzon Milletvekili seçilerek 1 Mart 1935’te yeniden Başkan Vekili oldu. 1 Kasım 1935’te Başkan Vekilliğinden ayrıldı. 24 Ekim 1936’da İstanbul’dan Ankara’ya nakledilen Siyasal Bilgiler Okulu Umumî İktisat Profesörlüğünü üstlendi.
VI, VII, ve VIII. Dönemlerde de Trabzon’dan Milletvekili seçilerek 13 Eylül 1944’te II. SARAÇOĞLU kabinesinde Dışişleri Bakanlığı’na getirildi. Recep PEKER Kabinesinde de aynı görevi korudu. 9 Eylül 1947’de Kabinenin istifasıyla görevi son buldu.
10 Eylül 1947’de Başbakanlığa atandı. 10 Haziran 1948’de II. Kabinesini kurdu, 9 Ocak 1949’da Başbakanlıktan çekildi. Mecliste CHP Grup Başkanı olarak yasama görevini sürdürdü. IX. Dönemde son olarak Trabzon’dan milletvekili seçildi, 1954 seçimleriyle politikadan çekildi.
29 Temmuz 1960’ta İstanbul’da vefat etti, Zincirlikuyu Mezarlığında toprağa verildi.
Şevki Vanlı kimdir?
1926 yılında Konya'da doğdu. Galatasaray Lisesi’nden sonra girdiği Floransa Üniversitesi Mimarlık Fakültesi’ni Şubat 1954’te mimarlıkta doktor olarak bitirerek, bu tarihten beri Ankara'da serbest mimarlık yapmaktadır.
Öğrencilik yıllarında, okul dışında Michelucci, içinde ise Detti ve Ricci ile yakınlık kurdu. O yıllardan başlayarak zaman zaman ve değişik yayınlarda ülkenin düşün yaşamına katkıda bulundu. 1956-62 yılları arasında Forum Grubu içinde yer aldı. 1959'da "Frank Lloyd Wright - İnsana Dönüş" adlı küçük bir kitap yazdı. 1959-60 yıllarında Mimarlar Odası Genel Sekreterliği yaptı; sonra da Yönetim Kurulu üyeliklerinde bulundu.
1969-75 yılları arasında Türkiye'deki ilk uydu-kent denemesi olan OR-AN'ı başlattı.
1986'da, mimarlık eğitiminin okul sonrası süregittiği inancına hizmet amacıyla kendi adına bir Mimarlık Vakfı kurdu. Vakfın kaynağı olmak üzere, ülkenin ilk kır kulübü projesini uygulamakta.
Uygulanmayan önemli projeleri arasında Milli Kütüphane (1968), Aydın Ziraat Bankası (1969) ve Cezayir Ulusal Kültür Merkezi (1984-1986) bulunmaktadır.
Şevki Vanlı’yı 29 Temmuz 2008 tarihinde kaybettik.
Vanlı’nın cenazesi, 30 Temmuz 2008 Çarşamba günü saat 10:30'da Çağdaş Sanatlar Merkezi'nde düzenlenen törenin ardından Kocatepe Camisi’nde kılınan öğle namazını takiben toprağa verildi.
Proje ve Uygulamalar
1949 1. Çimento Fabrikası (öğrenci projesi)
1950 2. Turizm için vagon (öğrenci projesi)
1951 3. İIkokul (öğrenci projesi)
1952-53 4. Napoli Ortopedi Hastanesi (doktora tezi)
1954 5. Ticaret Odası çevre düzenlemesi 6. Sanayi Çarşısı 7. Muammer Aksoy Apartmanı, Ankara
1955 8. Cihan Palas Oteli, Ankara, 9. Konservatuar Yapı Kooperatifi, Ankara
1956 10. Yeşil Meram Yapı Kooperatifi, Ankara 11. Sebük İşhanı, Ankara 12. Bergama Belediye Carşısı
1957 13. Rahmi Koç Çatı Katı, Ankara 14. Bulkon Un Fabrikası, Ankara 15. Muhabank Apartmanı, Ankara 16. Küçük OteI, Akçakoca
1958 17. Adana Devlet Hastanesi (yarışma) Tuğrul Akçura ile birlikte 18. Ege Üniversitesi (2. ödül) Tuğrul Akçura ile birlikte
1959 19. Leyla Gencer Apartmanı, Ankara 20. SSK Ticaret Sitesi, Ankara Esat Turak, A. Arpad ile birlikte (mansiyon) 21. Bergama PTT Merkezi
1960 22. Ankara Otobüs Terminali (sınırlı yarışma) 23. Işık Mekanik Atölyesi, Ankara
1961 24. Karayolları Kooperatifi, Ankara 25. Askeri Tıp Akademisi/Gülhane (yarışma/ödül)
1962 26. Ağrı, Sivas Askeri Hastaneleri avan projeleri (askerlik hizmeti).
1963 27. Apartman, Ankara 28. Tarımcılar Kooperatifi, Ankara 29. Ziraat Bankası, Akşehir Şubesi
1964 30. Türker Evi, Adana
1965 31. Cindoruk Evi, Ankara 32. Fatih Çarşısı, Konya 33. Bozcaada Ziraat Bankası 34. Bünyan Ziraat Bankası
1966 35. Bursa Merkez Bankası sınırlı yarışma 36. SSK Konak Tesisleri İzmir - mansiyon 37. Alpay Gece Kulübü 38. Karapınar Ziraat Bankası 39. Buldan Ziraat Bankası
1967 40. MSB Tandoğan Öğrenci Yurdu/ Ankara - sınırlı yarışma 41. Şerif Mardin Evi, Ankara 42. Sultanhisar Ziraat Bankası 43. Uludağ Ziraat Bankası 44. Işık Kollektif Sanayii, Ankara (uygulanmadı) 45. Forum Apartmanı
1968 46. Yeşil Meram Kooperatif, Konya 47. Konya Merkez Bankası (sınırlı yarışma) 48. Dinlenme Tesisleri Koop. Yalova, (uygulanmadı) 49. Benzin İstasyonu, Ankara 50 Köker Apartmanı, Ankara
1969 51. Milli Kütüphane, Ankara (1. ödül) 52. Aydın Ziraat Bankası (uygulanmadı) 53. Amme Enstitütüsü Başkanlığı (yarışma) 54. Afyon Tarım Okulu (sınırlı yarışma) 55. Beyrut Büyükelçiliği
1970-1974 56. OR-AN yerleşimi planlaması, Ankara 57. OR-AN Konutları tasarımı 58. OR-AN yerleşimi için Bahçelievler Bölgesi - Ankara 59. OR-AN yerleşimi bahçeli ev tipleri 60. Apartman, Antakya 61. Apartman, Konya
1976 62. Erkunt Sanayi A.Ş. Yönetim Binası ve sosyal tesisler
1975-1977 63. Mersin Planlaması 64. Şehrin hassas noktalarının planlaması 65. Gümrük Meydanı 66. Cumhuriyet Alanı 67. Rekreasyon Tesisleri 68. Sait Çiftçi Orta Öğrenim Öğrenci Yurdu 69. Kurtuluş Meydanı
1978 70. OR-AN yerleşiminde bahçeli ikiz ev, Ankara
1979 71. SSK. İşhanı, Ankara 72. L. Konyalıoğlu evi, Ankara 73. Yıldıran Evi , Konya 74. Acar Apartmanı, Ankara (uygulanmadı) 75. Suudi Arabistan'da konut
1980 76. Belediye Çarşısı ve işhanı, Ordu 77. Erkut Evi, Ankara 78. Elçin Evi, Ankara
1981 79. Tripoli Büyükelçiliği 80. Soyut Dinlenme Tesisleri, Ankara 81. Antakya Bahçelievler Kooperatifi
1982 82. Al Quarshah yerleşimi, 7000 konut, tüm sosyal ve yöne-tim yapıları, Binghazi - Okul - Belediye - Poliklinik - Sosyal Meydan - Sinema - Cami - Spor Kulübü - İtfaiye
1983-1985 83. Cezayir Milli Merkezi (uygulanmadı), (sınırlı yarışma / tüm projeler tamamlandı) - Devlet tören salonu - Kültür Merkezi, Opera, Dans ve Müzik Okulu - Plastik Sanatlar Okulu - Merkezi Kütüphane, - Otel, Lokanta, Kafeterya - Konutlar - Yönetim ve Cami - 100 Ha Park Düzenlenmesi - Bahçe duvarları ve simgesel kapılar
1986 84. Mimarlık Bürosu, Ankara (Vanlı Atölyesi)
1987 85. Dünya Ticaret Merkezi (Soyut), Ankara
1988 86. İhracatçılar Birliği Dinlenme ve Toplantı Merkezi, Ankara
1989 -1991 87. Erkeksu Çiftliği Ankara'ya yeni sayfiye 88. Tenis Klübü 89. Golf Klübü 90. Binicilik Klübü 91. Klüpler Merkezi 92. Yaprakkent Kooperatifi, Ankara 93. Işın Çelebi Evi, Ankara
1992 94. Orman Apartmanı, Ankara
1993 95. Hamurcu Evi, Kayseri
1994 96. Koçoğlu Evi, Ankara
1995 97. SEV Orta Öğretim Yerleşkesi, Ankara
1999 98. Gencer Apartman, Ankara
Kemal Kayacan kimdir?
Asker, oramiral, Deniz Kuvvetlerinin yedinci komutanı, siyaset ve devlet adamı (D.1915, Sinop – Ö. 29 Temmuz 1992). 1935 yılında asteğmen rütbesi ile Deniz Harp Okulundan mezun oldu. 1935-41 yılları arasında Donanma’da çeşitli gemilerde branş subaylığı ve bölüm amirliği görevlerinde bulundu. 1944 yılında Deniz Harp Akademisini bitirerek deniz kurmay subayı oldu. Daha sonra seyir ve torpido subayı olarak sırasıyla Ayvalık, Çeşme, Gemlik ve Savarona gemilerinin komutanlıkları ile çeşitli karargâh görevleri yaptı. 1955-57 yılları arasında Washington’da Silahlı Kuvvetler Ataşeliği görevinde bulundu. Donanma Komutanlığı Kurmay Başkanlığı görevinden sonra 1960 yılında tuğamiralliğe terfi etti. Bu rütbe ile Mayın Filosu Komutanlığı, Deniz Eğitim Komutanlığı görevlerinde bulundu. Deniz Eğitim Komutanlığı görevinde iken tümamiralliğe (1963) terfi etti. Bu rütbede de Güney Deniz Saha Komutanlığını yaptı ve 1967 yılında koramiralliğe yükseldi. Kayacan; koramiral olarak Deniz Kuvvetleri Komutanlığı Kurmay Başkanlığı, Donanma Komutanlığı ve Yüksek Askeri Şura üyeliği görevlerini deruhte etti ve1970 yılında oramiralliğe terfi etti. Oramiral olarak 29 Ağustos 1970 - 25 Ağustos 1972 tarihleri arasında tekrar Donanma Komutanlığı ve arkasından 30.08.1972 – 23.08.1974 tarihleri arasında Deniz Kuvvetleri Komutanlığı görevinde bulundu. 1974 yılında emekliye ayrıldı ve 1977-80 yılları arasında Ankara’dan milletvekili seçilerek TBMM’de yasama görevi yaptı. Emekli Oramiral Kayacan, 29 Temmuz 1992 tarihinde Göztepe'deki evinde uğradığı silahlı suikast sonucu şehid edildi. Edirnekapı Şehitliği'nde toprağa verildi. Feriha Kayacan ile evli olan Oramiral Kayacan, Zeynep Özer ve Fatoş Kayacan Hataylı adlarında 2 kız çocuk babasıydı. KAYNAK: Türkiye Ansiklopedisi 2 (1974), Keşke Yunanlılar öldürseydi babamı' (sabah.com.tr, 24.2.2010), Oramiral Kemal Kayacan (dzkk.tsk.tr, 13.02.2016), Oramiral Kemal Kayacan (kemalkayacan.com, 13.02.2016).
Commentaires